به نقل از «آنا»

آهی به غایت سرد برای یک فیلم

تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۰۸۵۱۶

حوزه سینمایی خبرگزاری آنا؛ ونوس بهنود: فیلم «آه سرد» ساخته ناهید عزیزی صدیق یکی از آثار راه یافته به جشنواره فیلم فجر است که لوکیشن‌های تکراری و ناکامی در پرداخت به سوژه اصلی در آن مورد نقد اصحاب رسانه قرار گرفت.

در دومین روز از جشنواره فیلم فجر، «آه سرد» به کارگردانی ناهید عزیزی صدیق و تهیه کننده‌گی سید رضا محقق سیلی از سؤالات را در رابطه با کیفیت تولید روانه عوامل سازنده کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فیلم که با سوژه تبعات قتل‌های ناموسی، پشیمانی قاتل و خشم و آشفتگی دائمی پسرکی که مادرش به قتل رسیده ساخته شده است برای توصیف حال و هوای خود از یک منطقه کوهستانی در زمستان روایت می‌شود. کارگردان می‌گوید گاهی دما تا منفی 20 درجه می‌رسید و کار در چنین آب و هوایی به حدی سخت بود که در برخی پلان‌ها، هوا سه بار از برفی به آفتابی و از آفتابی به بادی تغییر می‌کرد.

فضای مورد استفاده کارگردان که زوزه باد و بارش برف حس و حال دلمرده و یخ زده‌ای از روح زندگی را تداعی می‌کند، هر چند انتخاب خوبی برای طرح سوژه بود اما به حدی تکراری و خسته کننده بود که رسانه‌ها نیز از آن انتقاد کردند.

در آه سرد قرار است موضوع یک قتل ناموسی مطرح شود و کارگردان به تعبیر خود، ماجرا را تا نیمه‌های فیلم عیان نمی‌کند تا به جذابیت آن بیفزاید. مخاطب حتی نمی‌داند پسری که به دنبال قاتل رفته تا بعد از 20 سال حبس او را از زندان به خانه‌اش ببرد، در واقع پسر اوست و به خاطر قتل مادرش از پدر کینه‌ای عمیق به دل گرفته و می خواهد که از او انتقام بگیرد.

بازیگر این نقش معتقد است چهره نیست و فقط تهیه کننده به او اطمینان کرده است. اما همین خطا در انتخاب نقشی که به شدت به بازی حساس و زیرپوستی احتیاج دارد موجب می‌شود که داستان آنطور که باید قلب مخاطب را به تپش و اضطراب وادار نکند.

بازیگر، ایمان صدیق می‌گوید در هیچ یک از کتاب‌هایی که در کارشناسی و کارشناسی ارشد خوانده کلمه زیرپوستی را ندیده و اصلا چنین واژه‌ای معنایی ندارد اما این تشخیص موجب نمی‌شود که بازی او مورد نقد قرار نگیرد.

اظهار نظرهای شنیدنی کارگردان در خصوص ضعف‌های فنی فیلم پیش از اعتراف او توسط مخاطبان لمس می‌شود. مشکل صدا، ترجمه انگلیسی و حتی مشکل نور در فیلم، اما اصل ماجرا در این روایت خسته کننده که صرفاً در پلان‌های آخر به کمی هیجان دست می‌یابد، پنهان است. قتل ناموسی.

کارگردان می‌گوید سینما به سمتی می‌رود که به مخاطب بیاموزد، قضاوت نکند. می‌گوید می‌خواسته در این فیلم تبعات قتل ناموسی را در افرادی که درگیر ماجرا هستند یعنی به غیر از قاتل و مقتول نشان دهد، اما به تعبیر اهالی رسانه نشان دادن این تبعات باید با بازی و پرداخت قوی‌تری همراه می‌شد تا بتواند درد و رنج آن را انتقال دهد.

هر چند که عزیزی صدیق معتقد است باید از اتفاقات پیرامون فیلم ساخت و با زوایه دید دیگری به آن‌ها نگریست اما یکی از نکته‌های پرقوت این فیلم این است که در بستر یک موضوعی که به نظر می‌رسد، باید زنانه قلمداد شود، وی از دردها و رنج‌های معطوف به مردان گفته است.

عزیزی صدیق چنانکه خود معترف است اولین فیلم بلندش را راهی جشنواره کرده است و در حال یادگیری است. با وجود تمامی موارد ذکر شده باید از متولیان برگزاری پرسید که به خاطر کدام امتیازات در تولید فیلمی که هم در روایت هم در مهارت با ضعف مواجه است، چنین اثری را پذیرفته و در لیست منتخب‌ها قرار داده‌اند؟

آیا چنین فیلمی می‌تواند نظر مردم را جلب کرده و در میانه اکران با صندلی‌های خالی مواجه نشود؟

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: آه سرد فیلم چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر سینما عزیزی صدیق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۰۸۵۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تماشای یک منظومه عاشقانه و انسانی در تهران/ چرا کارگردان شدم؟

پیمان خازنی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی که این روزها پروژه موسیقایی نمایشی «مجنون آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان را در تالار حافظ به صحنه برده اسن در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه های خود برای به صحنه بردن این اثر که به نوعی چندمین تجربه او در حوزه تلفیق موسیقی و نمایش محسوب می شود، توضیح داد: زبان و ادبیات فارسی غنی‌ترین ثروت ما ایرانیان است و پرداختن به متون کهن فارسی، یک مراجعه درست در راستای ساختن دنیای جدید برای اقوام ایرانی محسوب می‌شود. در این راستا منظومه «لیلی و مجنون» حکیم نظامی گنجوی به قدری غنی است که به جرات می‌توان آن را بزرگ‌ترین منظومه عاشقانه در ادبیات جهان دانست.

وی افزود: از زمانی که با این شاهکار آشنا شدم هربار که به سراغش می‌روم، ظرفیت تازه‌ای در آن پیدا کرده و تشویق می‌شوم از زاویه‌ای دیگر به آن بپردازم. «لیلی و مجنون» هنوز برای من تمام نشده است. پرداختن به چنین آثاری کار دشواری است؛ چراکه بیش از هر چیز در این زمینه باید برداشت درستی از مخاطب داشت و این مهم به راحتی میسر نیست.

این آهنگساز بیان کرد: شناخت جهان شاعر و مطابقت آن با سلایق متعدد مخاطب امروزی از طرفی و بازنویسی اثر به زبان امروز از سوی دیگر کار سختی است. رسیدن به این مرحله تازه بنا نهادن سنگ اول است. پس از آن باید به سراغ موسیقی رفت. موسیقی ایرانی ظرفیت‌های فراوانی دارد و همراه ساختن آن با گستره وسیع شهر ایرانی نیازمند دقت بالایی است. البته با توجه به اهمیت آشنایی کارگردان با ظرافت موسیقی ایرانی، خودم کارگردانی نمایش را برعهده گرفتم که امیدوارم در این کار بتوانم اندازه‌ها را رعایت کنم. البته آثار پرفروش معمولا جنبه ادبی و فرهنگی را به ناچار قربانی گیشه می‌کنند اما ما در «مجنون آن لیلی» به دنبال دوسر برد هستیم.

خازنی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: «مجنون آن لیلی» پر از رنگ و لایه‌های درونی و بیرونی است. به عبارتی درونش فلسفی و بیرونش عاشقانه است و نمایشنامه این ابزار را در اختیارم گذاشت تا لایه‌ها برای سطوح مختلف سنی و فکری جاگذاری شود. طراحی لباس و طراحی نور نیز ۲ رکن مهم صحنه‌اند. با این ابزار تلاش کردم که رویا تولید کنم

وی در پایان اظهار کرد: البته من این کارها را یک رشته منظم می‌بینم؛ این رشته تالیف که توسط یک آهنگساز کارگردانی می‌شود، به زودی حضور آهنگسازان جوان را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه معتقدم آهنگسازی به دلیل انتزاعی بودن از کارگردانی دشواری‌های بیشتری دارد و امیدوارم علاقه‌مندان به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.

پروژه موسیقایی نمایشی «مجنونِ آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان، آهنگسازی طراحی و کارگردانی پیمان خازنی، تهیه کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی نژاد، روایت رشید کاکاوند، خوانندگی هادی فیض آبادی (با همراهی زهره فیروزی و امید نصری) و بازی عمار تفتی، زهره فیروزی، ملیکا شهاب، رز ایزدی، سپیده موسوی، علی تیمور فامیان، آتنا قرایی، سیما نوروزیان روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت های 18:30 و 21 در تالار حافظ تهران میزبان مخاطبان است.

کد خبر 6096120 علیرضا سعیدی